Julie Yu en Gizem Üstüner

Categorieën Eindexamenspecial

Utrecht – HKU

MA Fine Art

De coronacrisis bracht lang sudderende problemen van niet-EU-studenten aan Nederlandse kunstacademies tot een kookpunt. Veel aandacht of hulp werd er echter niet aan gegeven. Hoewel een substantieel deel van hen kampt met betaalproblemen en studievertraging, wordt gedaan alsof het individuele problemen betreft. Julie Yu (1989) en Gizem Üstüner (1993), beiden student aan de HKU, richtten daarom @no.more.later op. ‘Vooral’, vertelt Yu, ‘om solidariteit te creëren onder internationale studenten aan Nederlandse kunstacademies, om misstanden als groep te dragen en om collectief actie te voeren.’ De communicatie loopt vooral via Instagram, een van de weinige plaatsen waar mensen veilig bijeen kunnen komen. @No.more.later heeft hier inmiddels ruim elfhonderd volgers.

Lila Bullen Smith, student aan het Sandberg Instituut die bij het initiatief is betrokken, vertelt welke problemen niet-EU-studenten tegenkomen. Het is veel moeilijker om een kamer te huren, omdat pandjesbazen geen zin hebben in extra papierwerk en internationale studenten gemakshalve uitsluiten. Om wat bij te verdienen is een werkvergunning nodig die vaak maar recht geeft op een zestien-urige werkweek, terwijl werkgevers vooral zoeken naar parttime krachten die twintig uur per week werken. En inkomen is noodzakelijk om het instellingsgeld op te hoesten dat vaak vier keer hoger is dan het bedrag dat Nederlanders en EU-burgers betalen. ‘De coronacrisis verslechtert de situatie van de niet-EU-student nog meer dan voor andere studenten’, laat Smith weten.

De opmerking dat de lockdown iedereen heeft verrast en vooral een kwestie is van overmacht, horen de actievoerders regelmatig. Üstüner geeft aan dat bestuurders zich niet bewust zijn van de problemen waarmee niet-EU-studenten kampen en dat het uitblijven van een adequate reactie op deze buitengewone situatie op z’n minst getuigd van onwetendheid.

Dat hangt ook samen met de manier waarop de kunstinstellingen zijn georganiseerd. Er zitten nauwelijks niet-EU-studenten in adviesraden en commissies, omdat stukken en vergaderingen in het Nederlands zijn. Een goede structuur om studenten te ondersteunen lijkt te ontbreken. Üstüne geeft als voorbeeld stafleden die in principe bereid zijn te helpen maar bang zijn een precedent te scheppen waar anderen zich op kunnen beroepen. Bij het Sandberg Instituut zijn internationale studenten wel veel beter vertegenwoordigd en is een aparte corona-commissie in het leven gesteld. ‘@No.more.later is ook een platform om best practices uit te wisselen en verhalen te delen’, aldus Üstüner. Die kennis lijkt hard nodig.

Jorne Vriens

is kunstcriticus

Geen reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.