Seth Price in het Stedelijk

Jorne Vriens bezocht in het Stedelijk Museum de overzichtstentoonstelling van de experimentele kunstenaar Seth Price. Met zijn installaties en sculpturen toont Price de rol van media in het Westerse leven. Wat is het effect van de bakken beeld die we dagelijks moeten verwerken? En waarom heeft een executievideo meer impact dan een Bijbels verhaal over een onthoofding?

Seth Price

De Amerikaanse kunstenaar Seth Price brengt in het Stedelijk op een nonchalante manier twee versies van hetzelfde angstaanjagende beeld bij elkaar. Voor veel museumbezoekers zal het ene beeld bekend zijn; het verwijst naar een schilderij van Caravaggio waarop de Bijbelse figuur David het afgehouwen hoofd van Goliath omhooghoudt. Op het andere werk is ook een onthoofding te zien, dit keer uit meer recente tijden. Een pixelige still uit een video toont de onthoofding van een Amerikaans zakenman door een Islamitisch extremist. Price koos een momentopname waarbij het hoofd van het slachtoffer omhoog wordt gehouden, waardoor de werken wat beeldtaal betreft inwisselbaar zijn. Hierbij is het eerste werk, dat verwijst naar de Italiaanse meesterschilder, zonder meer mooi te noemen. Het tweede werk is daarentegen niets minder dan gruwelijk. Waarom zijn de reacties op vergelijkbare beelden zo verschillend?

Seth Price – Silhouettes

De werken van Seth Price proberen antwoord te geven op die vraag. Ze laten je beseffen dat een beeld een inhoud heeft die het betekenis geeft. Price vereist van de kunstkijker dat die de inhoud er zelf bij haalt. Een beeld uit een executievideo heeft vanwege de dreiging van extreem geweld in de huidige wereld meer effect dan een fantastisch Bijbelverhaal dat iets minder dan tweeduizend jaar geleden werd opgetekend. Soms moet inhoud er op een meer letterlijke manier bij worden gehaald, bijvoorbeeld bij de werken aan de muur waar om de silhouetten van figuren alleen de negatieve ruimte vorm heeft gekregen (zie bovenstaande afbeelding). Het is aan de kijker om te bepalen hoe deze onzichtbare mensen eruit hebben gezien. De inhoud is ook verdwenen uit de panelen waar alleen de afdrukken van objecten en lichaamsdelen uitsteken. Het ding zelf is verdwenen uit de mal maar de betekenis is nog steeds aanwezig. Kijk bijvoorbeeld naar het werk Different Kinds of Art (2004) waar de afdruk van een vuist, zonder aanwezigheid van die vuist, toch agressief overkomt.

Seth Price (2014) – Different Kinds of Art

Price schreef in 2002 een essay dat onder de titel Dispersion op het internet circuleert. Deze tekst is ook in de tentoonstelling te zien als een kunstwerk. Op grote panelen waarop de tekst staat, komen de afdrukken van stukken touw uit het oppervlak naar voren. Hierdoor is het gratis pdf’je getransformeerd tot een uniek werk dat in een museum kan worden getoond. De kunstenaar lijkt hiermee te willen laten zien dat het object uniek is, maar de aandacht voor het unieke alleen kan bestaan door de massale verspreiding van een kopie. De inhoud blijft hetzelfde maar het benadrukken van de materialiteit maakt dit werk spannend.

“Een beeld uit een executievideo heeft vanwege de dreiging van extreem geweld in de huidige wereld meer effect dan een fantastisch Bijbelverhaal”

Price laat zien dat de circulatie van afbeeldingen en video’s op het internet het uiterlijk van data kan veranderen. Door digitale compressie gaat er informatie verloren, waardoor beelden aan scherpte verliezen. Hiermee toont Price dat het digitale een effect heeft op de vorm, maar dat de inhoud daar niet zo heel veel onder te lijden heeft; de betekenis wordt nog steeds door de mens bepaald.

Seth Price (2017) – Dispersion

De boodschap van Price is daarmee enorm krachtig. Het werk staat stil bij wat het effect is van de bakken beelden die we dagelijks verteren. Deze boodschap was nog krachtiger geweest als de makers van de tentoonstelling zich hadden beperkt tot één van de onderwerpen die Price aansnijdt. Omdat er nu een overzicht wordt geboden van zijn werk is er zo veel te zien dat je na een tijdje niet meer doorhebt waar het ook alweer over ging. Daarin schuilt natuurlijk de grap; een tentoonstelling over de effecten van internet waar je overprikkeld uitkomt.

— WEBSITE: Stedelijk Museum  

Door Jorne Vriens op 10/05/2017

Jorne houdt zich als kunsthistoricus met veel plezier bezig met kunst van nu. Hoewel hij van zijn hobby nog niet zijn beroep heeft weten te maken, is hij er wel volop mee bezig. Zo verschijnt een door hem samengestelde nieuwsbrief over het laatste kunstnieuws. Inschrijven daarvoor kan via www.hetcommentaar.nl